Views: 18
Gmach – wzorowany na Operze Paryskiej – zaprojektował architekt Karol Kozłowski. Koncert inauguracyjny Filharmonii, złożony z utworów kompozytorów polskich, odbył się 5 listopada 1901. Orkiestrę poprowadził Emil Młynarski, a jako soliści wystąpili Wiktor Grąbczewski (bas) oraz Ignacy Jan Paderewski, światowej sławy pianista, kompozytor i przyszły mąż stanu.
W Filharmonii Warszawskiej odbyły się I, II i III Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina (1927, 1932, 1937), I Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. H. Wieniawskiego (1935), I Powszechny Festiwal Sztuki Polskiej (1937) oraz (częściowo) XVII Festiwal Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1939).
II wojna światowa przerwała działalność Filharmonii Warszawskiej; jej budynek uległ zniszczeniu, a niemal połowa członków orkiestry straciła życie. Zespół odtworzono po wojnie w sezonie 1947/48. Odbudowę gmachu, w zupełnie odmiennym stylu, ukończono w roku 1955. W dniu 21 lutego, z okazji inauguracji sezonu w nowej własnej siedzibie, Filharmonia Warszawska została uhonorowana mianem Filharmonii Narodowej. Ważnym wydarzeniem w działalności Filharmonii Narodowej jest organizowana corocznie impreza Forum Lutosławskiego, prezentująca koncerty muzyki XX wieku wraz z towarzyszącymi im wystawami i dyskusjami.
Regularnie odbywają się też koncerty dla młodzieży, tzw. Czwartkowe Spotkania Muzyczne, niedzielne koncerty dla dzieci, a także Warszawa bez barier” i „Via Spei” – koncerty dla osób niepełnosprawnych oraz Błękitne Koncerty, upamiętniające rocznicę powstania Organizacji Narodów Zjednoczonych. Filharmonia Narodowa pełni również rolę edukacyjną, organizując tysiące koncertów w szkołach i ośrodkach kultury na terenie całej Polski.
Filharmonia Narodowa dysponuje dwoma salami: Koncertową (z 1072 miejscami) i Kameralną (z 433 miejscami).
Filharmonia Narodowa to reprezentacyjna instytucja życia muzycznego w Polsce, którą odwiedzają melomani z całego świata. To miejsce ludzi pragnących obcować ze sztuką na najwyższym poziomie, a także miejsce spotkań osobistości międzynarodowej elity kulturalnej, społecznej i politycznej.
Opracował AR
redakcja MR
