Views: 3
20 IX 1944 środa, imieniny Eusebii, Eustachego.
Wschód słońca 6:34, zachód 18:58, średnia temperatura powietrza 14 °C, lekkie zachmurzenie.
Odcięci, zdziesiątkowani obrońcy Przyczółka Czerniakowskiego odpierają ataki nieprzyjaciela. Trwają zacięte walki o poszczególne domy przy Wilanowskiej, Idźkowskiego i Solcu.
Niemcy z opanowanych domów spędzają ludność do magazynów „Społem” na Czerniakowskiej. Tam rozstrzeliwują wszystkich młodych mężczyzn.
Młode kobiety, które w ich ocenie „mogły brać udział w powstaniu” zostają bestialsko powieszone.
Na Żoliborz nocą z 19 na 20 września przeprawia się kolejna grupa żołnierzy 6. pułku piechoty, wzmacniając uchwycony przyczółek na Kępie Potockiej.
Dopiero tego dnia dowódca Żoliborza, ppłk Mieczysław Niedzielski „Żywiciel”, dowiaduje się o obecności żołnierzy 6. pp na lewym brzegu Wisły.
Komendant Główny AK gen. Tadeusz Komorowski „Bór” wydaje rozkaz przeorganizowania oddziałów powstańczych Armii Krajowej w regularne oddziały Wojska Polskiego. Utworzony zostaje Warszawski Korpus AK pod dowództwem gen. bryg. Antoniego Chruściela „Montera”. Jego zastępcą zostaje płk Karol Ziemski „Wachnowski”. W skład Korpusu wchodzą trzy dywizje piechoty: 8. DP im. Romualda Traugutta, złożona z oddziałów walczących na Żoliborzu i w Puszczy Kampinoskiej – p.o. dowódcy ppłk „Żywiciel”; 10. DP im. Macieja Rataja, złożona z oddziałów walczących na Mokotowie – p.o. dowódcy ppłk Józef Rokicki „Karol”; 28. DP im. Stefana Okrzei, złożona z oddziałów walczących w Śródmieściu – dowódca płk Franciszek E. Pfeiffer „Radwan”. Poszczególne pułki zachowują numerację z roku 1939. Ponadto, dla podtrzymania tradycji powstańczej, oddziały zachowują dotychczas używane nazwy.
Było to posunięcie, które faktycznie przygotowywało wyjście do niewoli Powstańców warszawskich. Miało to uchronić poddających się żołnierzy AK przed rozstrzelaniem po kapitulacji.
Komenda Główna AK i Komendy Obwodów ujawniły nazwiska oficerów, tym samym wychodząc z konspiracji. Następnego dnia publikuje je prasa powstańcza.
Nie ujawniono jedynie nazwisk oficerów II rzutu KG, którzy nadal mieli pozostawać w konspiracji.
