Views: 4
14 IX 1944 czwartek Imieniny Bernarda, Cypriana.
Wschód słońca 6:24, zachód 19:10, średnia temperatura powietrza 10 °C, lekkie zachmurzenie.
Walki na Pradze, z udziałem jednostek 1. Armii Wojska Polskiego, m.in. 1 DP im. Tadeusza Kościuszki kończą się całkowitym wyparciem Niemców za Wisłę.
Wycofujące się z prawego brzegu Wisły oddziały hitlerowskie wysadziły w powietrze jeden z najpotężniejszych, stojących tam wówczas budynków – kościół świętego Floriana. Obecnie jest to najważniejsza świątynia diecezji warszawsko-praskiej – katedra.
Trwają zaciekłe walki żołnierzy ppłk. „Radosława” o Czerniaków. Pozycje powstańców są głównym celem nieustannych, zmasowanych ataków nieprzyjaciela.W tej sytuacji ppłk Jan Mazurkiewicz „Radosław” podejmuje decyzję przesunięcia sił powstańczych bliżej brzegu rzeki, dla utrzymania przyczółka.
Zgodnie z planem, do wieczora następuje koncentracja oddziałów na niewielkim obszarze pomiędzy ulicami Okrąg, Czerniakowską i Zagórną. Oddziały AK nacierają na pozycje niemieckie w pobliżu przejścia przez Al. Jerozolimskie.
Powstańcy opanowują ruiny „Cristalu” i spychają Niemców z parzystej strony Al. Jerozolimskich do „Café Clubu” na rogu Nowego Światu.
Na Żoliborzu trwa silny napór wroga na Marymont. Niemcy atakują jednocześnie od strony Bielan, ulicami Słowackiego i Gdańską. Powstańcy tracą rozległy teren od Bielan do ul. Krasińskiego.
Na Mokotowie lotnictwo niemieckie bombarduje redutę „Alkazar” na rogu Odyńca i Al. Niepodległości. Mimo to obrońcy nadal ją utrzymują.
Gabinet Naczelnego Wodza w Londynie depeszą zawiadamia gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” o awansowaniu płk. dypl. Antoniego Chruściela „Montera” do stopnia generała brygady.
Post scriptum.
14 września 1944 roku Armia Czerwona wkroczyła na Pragę. Wraz z wyzwoleniem z okupacji hitlerowskiej, na prawym brzegu Wisły zapanował terror NKWD i UB.
Katownie, gdzie mordowano Polaków mieściły się w piwnicach budynków.
