Views: 35
3 maja to wyjątkowy dzień, dla Polaka patrioty, człowieka świadomego swojego pochodzenia, znającego, choć w sposób tylko minimalny historię swojej ojczyzny, Katolika to dzień o podwójnym znaczeniu. W tym dniu obchodzone są uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski oraz święto uchwalenia Konstytucji 3 maja.
Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w sposób bezpośredni nawiązuje do wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza, które złożył w 1656 r. w katedrze lwowskiej powierzając królestwo opiece Matki Bożej. Miało to miejsce po zwycięstwie nad Szwedami i po obronie Jasnej Góry. Król wówczas chcąc szerzyć cześć Matki Bożej, starał się w Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej.
Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski ustanowiona została po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, na wniosek biskupów polskich skierowany do Stolicy Apostolskiej. 14 stycznia 1920 roku papież Benedykt XV przychylił się do prośby polskiego kościoła. Uroczystość jako święto narodowe oficjalnie obchodzone jest od 1923 roku.
W 1925 papież Pius XI rozszerzył święto NMP Królowej Polski na wszystkie diecezje w Polsce a jako datę jego obchodów wyznaczył 3 maja.
W 1936 roku prymas August Hlond odnowił śluby narodu polskiego w czasie uroczystości na Jasnej Górze, na którą przybyło koło 100 tysięcy wiernych
Po II wojnie światowej, w 1945 r., Episkopat Polski pod przewodnictwem prymasa Augusta Hlonda odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce. W uroczystościach na jasnogórskich wałach wzięło udział blisko milion Polaków.
Ponowne oddanie się pod opiekę Najświętszej Maryi odbyło się w czasie Wielkiej Nowenny, będącej przygotowaniem do tysięcznej rocznicy chrztu Polski. Na apel ówczesnego prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego aktu odnowienia ślubów króla Jana Kazimierza dokonał 26 sierpnia 1956 r. Episkopat Polski. Kard. Wyszyński nie był obecny na uroczystościach, ponieważ przebywał wtedy w więzieniu. Uwięzionego prymasa Polski symbolizował pusty tron i wiązanka biało-czerwonych kwiatów. 5 maja 1957 r. wszystkie diecezje i parafie oddały się pod opiekę Maryi.
3 maja 1966 roku, Kardynał Stefan Wyszyński w obecności Episkopatu Polski i wielotysięcznej rzeszy wiernych podczas jasnogórskich obchodów milenijnych chrztu Polski dokonał uroczystego ślubowania NMP oddając naszą ojczyznę w opiekę Maryi. W uroczystości tej pragnął uczestniczyć papież Paweł VI, jednak władze komunistyczne nie wyraziły na to zgody.
Pierwszym w historii papieżem, który przybył na Jasną Górę był św. Jan Paweł II. W dniach 3 i 4 czerwca 1979 roku dokonał aktu zawierzenia Pani Jasnogórskiej kościół polski i jego misję, i służbę.
Dopiero od 1992 roku – podobnie jak mało to miejsce po odzyskaniu niepodległości przez Polskę – dzień 3 maja jest świętem narodowym, upamiętniającym zarówno uchwalenie Konstytucji w 1971 roku, jak i święta Najświętszej Maryi Królowej Polski.
Nowego Aktu Zawierzenia Narodu Polskiego Matce Bożej – z okazji rocznicy 1050-lecia chrztu Polski – dokonał 3 maja 2016 r. przewodniczący KEP abp Stanisław Gądecki.
Uchwalona Konstytucji 3 maja to wydarzenie historyczne, które świadomego mieszkańca Polski powinno napawać dumą.
Uchwalona 3 maja 1791 roku przez Sejm Czteroletni Konstytucja regulowała ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Była pierwszą w Europie i drugą na świecie spisaną konstytucją.
Konstytucja wprowadzała w Rzeczypospolitej ustrój monarchii konstytucyjnej – zachowywała stanową strukturę społeczeństwa, ale otwierała perspektywy dalszych przekształceń systemu państwowego. Na jej podstawie przyjęto monteskiuszowski podział władz na prawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, a także zniesiono m.in. liberum veto, konfederacje i wolną elekcję. Konstytucja 3 maja obowiązywała jedynie przez 14 miesięcy, była jednak wielkim osiągnięciem narodu polskiego chcącego zachować niezależność państwową oraz zapewnić możliwość rozwoju gospodarczego i politycznego kraju.
Był to okres trudny dla Rzeczypospolitej. W 1772 roku doszło do pierwszego rozbioru Polski. Sytuacja polityczno-gospodarcza Polski była skomplikowana, dochodziło do wewnętrznych zatargów i silnych sporów. W efekcie nie pozwalało to na przeprowadzeni koniecznych i skutecznych reform, które doprowadziłyby do wzmocnienia militarnego kraju.
Ostatecznym ciosem dla Polski była zdrada i spisek części magnaterii, szlachty i wyższego duchowieństwa przeciwko Konstytucji 3 maja oraz próbom przeprowadzenia reform. To oni zdrajcy Ojczyzny inspirowani i wspierani przez carycę Katarzynę II w wyniku zawiązanego spisku, czyli tzw. konfederacji targowickiej (faktycznie spisek zawiązał się w Petersburgu) doprowadzili do II rozbioru Polski – 1793 rok.
Odwieczni wrogowie Polski carska Rosja, Prusy (obecnie Niemcy) i Austria w 1795 roku dokonały III i ostatecznego rozbioru Polski. Nasza ojczyzna formalnie zniknęła z mapy Europy na 123 lata.
Dzień 3 maja 1791 roku został uznany Świętem Konstytucji 3 Maja. Obchody święta były zakazane podczas rozbiorów. Ponownie jego obchodzenie zostało wznowione po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i było obchodzone w II Rzeczypospolitej od kwietniu 1919 roku. Święto Konstytucji 3 Maja zostało zdelegalizowane przez hitlerowców i sowietów podczas okupacji Polski w czasie II wojny światowej, a po antykomunistycznych demonstracjach w 1946 r. nie było obchodzone w Polsce. Zostało wówczas zastąpione obchodami Święta 1 Maja. Oficjalnie święto 3 maja zostało zdelegalizowane przez władze komunistyczne w styczniu 1951 r. Dopiero w roku 1981 ówczesne władze zaczęły świętować uchwalenie Konstytucji. Do roku 1989 w tym dniu często dochodziło w Polsce do protestów i demonstracji antyrządowych i antykomunistycznych. Po zmianie ustroju w Polsce, po odejściu komunistów od władzy, od kwietnia 1990 r. Święto Konstytucji 3 maja zostało uchwalone oficjalnie państwowym świętem narodowym.
Polecam:
https://dzieje.pl/wiadomosci/231-lat-temu-uchwalono-konstytucje-3-maja
