Views: 14
Pamięć, Radość, Lęk i Nadzieja.
Wszystkich Świętych jest dniem radości i pamięci, dniem wyjątkowym dla nas chrześcijan. Dzień Zaduszny dniem modlitwy za dusze zmarłych, dniem lęku i nadziei na życie wieczne. Modlimy się za zmarłych, czcimy pamięć bliskich, kochanych, tych którzy odeszli od nas często przedwcześnie. W tych dniach odwiedzamy cmentarze, aby na grobach zapalić znicze i postawić kwiaty. Często kilka dni wcześniej jeździmy na groby bliskich, aby uporządkować otoczenia miejsca ich wiecznego spoczynku. Uprzątamy jesienne iście, czyścimy i myjemy nagrobki.
Niestety od lat w Polsce modny staje się, zapożyczony z kultur obcych nam obyczajowo i wyznaniowo dosyć wulgarny w sowim wyrazie Hallowen. Zwyczaj obchodzenia Hallowen modny jest wśród ludzi młodych, którzy często inspirowani są przez swoich „mentorów”, ludzi ubogich duchowo, często zafascynowanych kulturą zachodu. Przeważnie są to ludzie wywodzący się z rodzin mocno zakorzenionych w kulturze chrześcijańskiej, niestety gdzieś po drodze utracili kompas, również moralny, który do pewnego momentu wskazywał im właściwy kierunek. Mają skłonność do przyswajania negatywnych wzorców, utracili więzi z kulturą, tradycją i historią własnego kraju, w którym rodzili się i żyli ich przodkowie.
Pozwolę sobie przytoczyć tutaj słowa ks. Henryka Zielińskiego, które napisał we wstępniaku do wydania tygodnika „Idziemy” z dnia 30.10.2022 r.:
„ … Nasza kultura świętowania uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego jest czymś pięknym i absolutnie wyjątkowym w skali świata. W jakimś stopniu wynika ona nie tylko z głęboko u nas zakorzenionego chrześcijaństwa, ale także z naszych dziejowych doświadczeń, które sprawiają, że do grobów naszych przodków podchodzimy z wyjątkowym szacunkiem. Dotyczy to w podobnym stopniu zarówno wierzących, jak i niewierzących Polaków. „
